39- تعامل اعراب مسلمان و ایرانیان 6

در بخش گذشته تحت عنوان «علی(ع) و رابطه‏ او با ایرانیان» به یکی دیگر از ادعاهای مقالات ضد دین پرداختیم. نویسندگان این مقالات در برخی دیگر از ادعاهای خود اتهام‏زنی به امام دوم و سوم شیعیان را هدف خود ساخته‏اند. به گفته آن‏ها، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در فتح طبرستان شرکت کرده و تحت فرمان "سعید بن عاص" به قتل‏عام ایرانیان پرداخته‏اند. حسنین به‏عنوان اولین رهبران شیعی که ایرانیان علاقه فراوانی به آن‏ها دارند، به‏طور کلی عرب‏گرا و دشمن ایرانی بوده‏اند و حتی بعضاً دستور به اسارت گرفتن ایرانیان را صادر کرده‏اند».

 

38- تعامل اعراب مسلمان و ایرانیان 5

در بخش گذشته تحت عنوان «علی(ع) و رابطه او با خلفا» به برخی از سخنان نادرست نویسندگان ضد دین پرداخته شد. ایشان در ادامه ادعاهای خود به ضدیت حضرت علی(ع) با ایرانیان و تعصب شدید عربی او اشاره کرده‏اند و از این ناراحت و متعجب هستند که چرا ایرانیان این‏قدر به آن حضرت علاقه دارند؟

 

علاقه ایرانیان به علی(ع)

علاقه ایرانیان به حضرت علی(ع) به این علت است که آنان همواره در طول تاریخ، عاشق حقیقت، پاکی و صداقت بوده‏اند و علی(ع) را مظهر واقعی آن‏ها دیده‏اند. در حدیثی از پیامبر اکرم(ص) آمده که به علی(ع) فرمود: «جز مؤمن کسی تو را دوست ندارد و جز منافق کسی دشمن تو نیست».[1] این مضمون در منابع اهل سنت نیز وجود دارد.[2]

20-رد شبهه حضور حضرت علی در جنگ با ایران - بخش دوم

 

"قسمت هشتم" از دلایل رد شبههء سرکوب شورش مردم استخر، فارس و کرمان  به دستور علی(ع)!  ** مهم **

روایت زیاد بن ابیه و رفتن او به فارس و کرمان و شهر اصطخر، (از قول مروج الذهب ) که در قسمت قبل بود.

قسمت دوم پاسخ:

آنچه نویسنده مقاله ادعا کرده و خوانندگان مقاله اش را به کتاب "مروج الذهب" اثر مورخ سرشناس اسلامی مسعودی ارجاع می دهد در واقع رفتارهای زیاد بن ابیه در زمان خلافت معاویة بن ابی سفیان است نه در زمان خلافت علی (ع).  و هیچ ربطی به شهر استخر و همچنین کتاب ها و روایت های زیاد در آن مورد ندارد که هم اکنون بیاید!

 

(آدرسی که نویسنده جاعل داده است) روایت مسعودی: 

"بسال پنجاه و سوم، زیاد بن ابیه در ماه رمضان در کوفه بمرد....

10 - حمله اعراب به ایران " قسمت دوم

روش کشور داری مسلمانان :

جنگ نهاوند مقاومت دولت مرکزی را در هم شکست، و از این زمان به بعد پیشروی اعراب مقاومت‌های محلی بود که در برخی موارد شدید بودند. اعراب پس از فتح هر شهری قراردادی با سران آن شهر می‌بستند که در آن میزان مالیاتی که قرار است که از شهر اخذ شود را مشخص می‌کرد. ریچارد فرای(شرق شناس و ایران شناس برجسته امریکایی دانشگاه هاروارد و پایه گذار مرکز مطالعات خاورمیانه در این دانشگاه) با اشاره به پیمانی که میان اعراب و مرزبان آذربایجان بسته شده بود می‌نویسد که این پیمان علاقه اصلی اعراب به اخذ غنیمت را نشان می‌دهد. پس از یک جنگ سخت میان اعراب و مرزبان آذربایجان که در آن اعراب پیروز بودند، مالیات زیادی بر ساکنان شهر تحمیل شد(چون مقاوت انان زیاد بود و اعراب خشمگین شده بودند و برای فرونشاندن خشم خود مالیات سنگین مقرر کردند). در ازای آن اعراب تضمین دادند که کسی از مردم آذربایجان را نکشته و یا برده نگیرند، آتشکده‌ها را خراب نکنند، از اهالی آذربایجان در مقابل حمله کردها حفاظت کنند، و به مراسم مذهبی مردم کاری نداشته باشند.

به زرتشتیان، مسیحیان و یهودیان اهل ذمه گفته شده و به آنها این امکان داده می‌شد که به اسلام بگروند، و یا دین خود را حفظ کرده وجزیه بپردازند....