41- تعامل اعراب مسلمان و ایرانیان 8

در بخش گذشته تحت عنوان «اهداف اعراب از حمله به ایران(1)» به نقادی برخی دیگر از ادعاهای نویسندگان مقالات ضد اسلام پرداختیم. اینک به بررسی سه ادعای: کشتار دانشمندان ایرانی، نابودسازی دین زرتشت و محو زبان فارسی خواهیم پرداخت.

 

کشتن دانشمندان ایرانی!؟

بر خلاف دیدگاه نویسندگان ضد اسلام، یکی از پیامدهای ورود اسلام و اعراب مسلمان به ایران، نابودی حکومت طبقاتی ساسانی بوده است؛ همان حکومتی که اجازه درس خواندن را به همه افراد جامعه نمی‏داد. قبل از اسلام، بیشتر ایرانیان حق درس خواندن و باسواد شدن را نداشتند. بنابراین اگر استعدادی هم وجود داشت هرگز شکوفا نمی‏شد. بر خلاف ادعای نویسندگان مزبور پس از ورود اسلام به ایران استعدادهای ایرانیان شکوفا شد و این همه دانشمند در ایران فرصت ظهور پیدا کردند. مقایسه تعداد دانشمندان، قبل از ورود اسلام و بعد از آن، کاملا گویای همین حقیقت است.

 

34- تعامل اعراب مسلمان و ایرانیان 1

سلام ...

تا به اینجا از خیلی جاها رد شدیم،خیلی چیز ها دیدیم...

حالا میخواهیم به عنوان پایان راه یک مرور تحلیلی به مسیری که با هم طی کردیم بیندازیم.نگاهی که برای جمع بندی بسیار اهمیت دارد .

 چکیده

این نوشتار در نقد سلسله مقالاتی است که فتح ایران توسط اعراب مسلمان را یکی از مقاطع تلخ تاریخ معرفی نموده‏اند. در این دیدگاه‏ چنین اظهار می‏شود که حمله اعراب به ایران، جز ویرانی و قتل‏عام و نابودی تمامی دست‏ آوردهای ایرانیان، هیچ فایده‏ای برای ایران و ایرانی نداشته است. به اعتقاد ما قبل از بررسی چنین ادعاهایی، لازم است نکاتی چند که در قضاوت‏های ما پیرامون جنگ اعراب صدر اسلام با ایرانیان دخیل است را مد نظر قرار دهیم؛ چیزی که از ناحیه نویسندگان ضد اسلام این سلسله مقالات، مورد غفلت واقع شده است.

مقدمه

پس از رحلت نبی مکرم اسلام و سرکوبی مرتدین در شبه جزیره عربستان، فتوحات آغاز شد و اعراب مسلمان به طرف ایران و روم رهسپار شدند. کشور ایران در دوره عمر و عثمان به تصرف اعراب ...

32-دلایل دینی ، فکری و ایدئولوژیکی مسلمان شدن ایرانیان زرتشتی

در کتاب دو قرن سکوت میخوانیم :

-          نبرد در روشنی

نبردی که ایرانیان در طی این دو قرن با مهاجمان عرب کردند همه در تاریکی خشم و تعصب نبود. در روشنی دانش و خرد نیز این نبرد دوام داشت و بازار مشاجرات و گفت و گو های دینی و فلسفی گرم بود. بسیاری از ایرانیان از همان آغاز کار دین مسلمانی را با شور و شوق پذیره شدند.  دین تازه ای را که عربان آورده بودند از آیین دیرین نیکان خویش برتر می‌ یافتند و ثنویت مبهم و تاریک زرتشتی را در برابر توحید محض و بی‌شائبه اسلام ،شرک و کفر می شناختند.آن شور حماسی نیز که در طبایع تند و سرکش است و آنان را وا می دارد که هر چه را پاک و نیک و درست است ایرانی به شمارند و هرچه را زشت و پلید و نادرست است غیر ایرانی بدانند، در دلهای آنها نبود.از این رو آیین مسلمانی را دینی پاک و آسان و درست یافتند و با شوق و مهر بدان گرویدند. با این همه در عین آنکه دین اعراب را پذیرفتند، آنان را تحت نفوذ و تأثیر فرهنگ و تربیت خود فرو گرفتند و به تمدن و فرهنگ خویش بر آورده اند. اما ایرانیان همه از اینگونه نبودند. بعضی دیگر،..

30-جایگاه زن در دین زرتشت

تحقیر زنان رنجدیده در دین تحریف شده زرتشتی

یکی از آموزه های رفتاری در دین زرتشتی که نشانگر جایگاه زن در این آیین است، برخورد توهین آمیز با زنانی است که فرزندی مُرده به دنیا می آورند. زنانی که علاوه بر تحمل درد و رنج ناشی از آسیب جسمانی، می بایستی تحقیر و توهین های اطرافیان را نیز تاب بیاورند. در اوستا، وندیداد، فرگرد پنجم، بند چهل و پنجم تا پنجاه و هشتم آمده است که:

-          زرتشت از اهورامزدا پرسید : که اگر زنی، فرزندی مرده به دنیا آورَد مزداپرستان باید با این زن چه کنند؟

-         و اهورامزدا پاسخ می دهد : که باید این زن را سی گام دور از آب و آتش و مردم اشَوَن نگه دارند و حتی در جایی که گاوها و گوسفندان نیز از آنجا عبور کنند. باید گرداگرد آن زن، دیواری برآورند. اولین خوراک این زن هم باید سه یا شش یا نه جام گمیز (ادرار گاو) به همراه خاکستر باشد. این زن نباید تا سه شب آب بنوشد.!! و باید تا نه شب دیگر تنها بماند و جدا از مزداپرستان زندگی کند. سپس باید تن و جامه ی خود را با ادرار گاو نر و آب بشوید تا پاک شود. البته دیگر هیچ کس حق ندارد از لباس های او استفاده کند مکر افراد ناپاک! [1]

شگفت انگیزتر از همه این است که در بند هفتادم از فرگرد هفتم، چنین آمده است که :

-          زرتشت از اهورامزدا پرسید: «ای دادار جهان استومند، ای اشون؛ اگر تن ناپاک آن زن دچار تب لرزه شود یا آسیب های دوگانه ی گرسنگی و تشنگی بدو روی آورد، آیا رواست که آب بنوشد؟»

-          در بند هفتاد و یکم اهورامزدا پاسخ می دهد : که این زن در این حالت می تواند با اجازه ی موبدان یا دیگر مردان آب بنوشد! و در بند هفتاد و دوم آمده است که این زن -حتی در حال تشنگی زیاد- اگر بدون اجازه ی موبدان، آب بنوشد باید چهارصد تازیانه بر او زد! [2] 

 

 

ادامه رد صفحه بعد + عکس از کتاب :